Δεν θα σηκώσουμε τα χέρια, αξιοποιούμε όλα τα διαθέσιμα μέσα, λέει ο ΥΠΑΜ

Χαιρετισμός του Υπουργού Άμυνας κ. Χαράλαμπου Πετρίδη στα αποκαλυπτήρια του μνημείου πεσόντων και αγνοουμένων της Κοινότητας Μενοίκου

Αποτελεί για μένα ιδιαίτερη τιμή να παρευρίσκομαι σήμερα εδώ, εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη σεμνή τελετή αποκαλυπτηρίων του μνημείου πεσόντων και αγνοουμένων του χωριού Μενοίκου. Για να αποδώσουμε τον πρέποντα φόρο τιμής στους ηρωικώς πεσόντες, για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, αλλά και σε όσους χάθηκαν στην προσπάθειά τους αυτή και η τύχη τους αγνοείται μέχρι σήμερα. 

Ομολογουμένως, οι συγγενείς των αγνοουμένων μας, εξακολουθούν μετά από τόσα χρόνια να περιμένουν εναγωνίως τη διακρίβωση της τύχης των δικών τους ανθρώπων και πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα των τραγικών εκείνων γεγονότων της τουρκανταρσίας του 1963-1964 και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974.

Εκφράζοντας την αιώνια ευγνωμοσύνη μας, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού, τελούμε σήμερα, μαζί με τα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου του Μενοίκου, τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου που συμβολίζει την αιώνια εκτίμηση των κατοίκων της κοινότητας, αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού της Κύπρου προς τους ήρωές μας. Θα αποτελεί ταυτόχρονα παντοτινό μάρτυρα των ηρωικών πράξεών τους και της προσφοράς τους προς στην πατρίδα.

Οι ήρωες που μνημονεύουμε σήμερα, και για τους οποίους η κοινότητα δίκαια υπερηφανεύεται, ήσαν άνθρωποι απλοί, που μεγάλωσαν με την οικογένεια, τους φίλους και αγαπημένους τους και την ώρα της κρίσης έσπευσαν να θέσουν τον εαυτό τους στη διάθεση της πατρίδας.

Μια αναδρομή στον αγώνα και τη θυσία τους για την πατρίδα αποτελεί την ελάχιστη τιμή που θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε.

Ο Ανδρέας Πέτρου, νυμφευμένος με την Ανδριανή Πέτρου διέμενε στη Λευκωσία. Χάθηκε κατά τη διάρκεια των διακοινοτικών ταραχών του 1963-1964 και μέχρι σήμερα η τύχη του αγνοείται.

Ο Νικόλαος Ανδρέα Παλαζή του 211 Τάγματος Πεζικού, ο Χριστάκης Λουκά του 231 Τάγματος Πεζικού και ο Θεόδωρος Παπαπαναγιώτου του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού που ήταν απεσπασμένος στην 21η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως, έπεσαν μαχόμενοι ενώ υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία στις μονάδες τους, κατά τη διάρκεια των τραγικών εκείνων γεγονότων του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής του 1974.

Ο Κώστας Αθανασίου του 306 Τάγματος Πεζικού και ο Ελευθέριος Ιωάννου Ζάντης του 211 Τάγματος Πεζικού, κατατάγηκαν στην Εθνική Φρουρά ως έφεδροι, αμέσως μετά τη γενική επιστράτευση. Έπεσαν μαχόμενοι πράττοντας το καθήκον τους προς την πατρίδα και ακολουθώντας τη συνείδηση του χρέους και της ευθύνης κατά τον άνισο εκείνο αγώνα απέναντι στους Τούρκους εισβολείς.

Ο Λοχαγός Χαράλαμπος Χαραλάμπους,  θυσιάστηκε στις 5 Νοεμβρίου του 2009 μετά από έκρηξη οπλοβομβίδας, κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του ως Υπολοχαγός Πεζικού στο φυλάκιο 309 του 211 Τάγματος Πεζικού. Ένας εξαίρετος αξιωματικός, ο οποίος με μια μεγαλειώδη πράξη αυτοθυσίας κάλυψε με το σώμα του οπλοβομβίδα προκειμένου να προστατέψει όλους όσους βρίσκονταν μαζί του στο φυλάκιο την τραγική εκείνη στιγμή. Ο θάνατός του αποτελεί τον ορισμό της ευθύνης, της αυτοθυσίας και του αλτρουϊσμού.

Με πρόταση του Υπουργείου Άμυνας, το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε τη μετά θάνατον τίμησή του με το μετάλλιο αλτρουϊσμού και αυτοθυσίας, ως ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης, σεβασμού και τιμής, το οποίο έχουμε προγραμματίσει να επιδοθεί κατά την τέλεση του φετινού τρισαγίου στη μονάδα του, το 211 Τάγμα Πεζικού, τον ερχόμενο Νοέμβριο.

Οι ηρωικές πράξεις των πεσόντων μας αποτελούν κάτι περισσότερο από μια περιγραφή γεγονότων. Αποτελούν την εκκωφαντική αναστύλωση των υψηλών αξιών και ιδανικών, βγαλμένων μέσα από τη μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού, της αυτοθυσίας, της ανδρείας, της αυταπάρνησης, της ευψυχίας, και της ελευθερίας.

Το προδοτικό πραξικόπημα και την εισβολή τα αντιμετωπίζουμε ως δύο τραγικά γεγονότα στην ιστορία μας, απολύτως συνυφασμένα, αφού η τουρκική εισβολή προέκυψε ως επακόλουθο  του πραξικοπήματος, της καταστροφικής εκείνης πράξης της 15ης Ιουλίου του 1974.

Η ιστορία δεν αλλοιώνεται ούτε παραγράφεται.

47 χρόνια μετά, πιστεύω ακράδαντα ότι, είναι η ώρα να δώσουμε τα χέρια και να εγείρουμε ισχυρή την αντίστασή  μας σε όσους αναζητούν ρωγμές στην εθνική μας θέση.

Το Μνημείο Πεσόντων και Αγνοούμενων της κοινότητας, όπως και κάθε υλική και άυλη υπενθύμιση του αγώνα των ηρώων μας, λειτουργεί ως άφωνο σάλπισμα εγρήγορσης και αγώνα για την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων.

Με τα ίδια ιδανικά και τις ίδιες αρχές παραμένουμε σταθεροί και ακλόνητοι στο ιερό μας χρέος για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας. Ως Κυβέρνηση, επιδιώκουμε μια λύση η οποία θα δημιουργεί τις συνθήκες για σταθερότητα, ασφάλεια και ευημερία, χωρίς το αναχρονιστικό σύστημα των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων και την παρουσία ξένων στρατευμάτων στο νησί.

Οι προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού, προσκρούουν συνεχώς στην αδιαλλαξία, την υπεροψία και τα συμφέροντα της Τουρκίας, η οποία με κάθε τρόπο ενισχύει το μόρφωμα του ψευδοκράτους, ενώ υποστηρίζει απαράδεκτες θέσεις λύσης του Κυπριακού, στη βάση δημιουργίας δύο κρατών, δημιουργώντας ουσιαστικά διχοτόμηση του νησιού μας.

Δυστυχώς, η τουρκική πλευρά παρέμεινε προσκολλημένη στα δόγματα του παρελθόντος και έχει εντείνει την επιθετικότητά της στην Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη, στο Αιγαίο και ευρύτερα στην ανατολική Μεσόγειο, όπου επιχειρεί την επιβολή ελέγχου μέσω ισχυρής Τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας, αγνοώντας επιδεικτικά το Διεθνές Δίκαιο.

Ταυτόχρονα, προχωρά, κατά παράβαση όλων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, στο άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και μέρους του παραλιακού της μετώπου.

Σε όλες αυτές τις έκνομες πράξεις και απαράδεκτες θέσεις της άλλης πλευράς, εμείς δεν πρόκειται να σηκώσουμε τα χέρια. Εργαζόμαστε εντατικά και με προσήλωση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος με στόχο τη δημιουργία ενός λειτουργικού κράτους που θα εδράζεται στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Έχουμε καταστήσει σαφές στη διεθνή κοινότητα ότι η λύση του Κυπριακού δεν θα παρεκκλίνει από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το συμφωνημένο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Αντιδρούμε, αξιοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα, την ιδιότητά μας ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις στρατηγικές συμμαχίες με τα γειτονικά κράτη και τη διεθνή διπλωματία, επιδιώκοντας να ενισχύσουμε τις θέσεις και προτάσεις μας.

Επιπρόσθετα πράττουμε ότι είναι δυνατόν για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας. Η άρνηση της κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί, δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.

Καλούμαστε αγαπητές φίλες και φίλοι να συνεχίσουμε τον αγώνα που χάραξαν οι ήρωές μας, να κρατήσουμε άσβεστη τη δάδα του πάθους και της ανιδιοτελούς αγάπης προς την πατρίδα. Με το ίδιο σθένος και την ίδια αποφασιστικότητα μέχρι την ημέρα της δικαίωσης, της επανένωσης και της ελευθερίας της πατρίδας μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους και είθε ο Μεγαλοδύναμος να βοηθήσει να διακριβωθεί η τύχη των αγνοουμένων μας.

Σας ευχαριστώ.