Κώστας Σχίζας: «Η αποχώρηση μου ήταν εξαναγκασμός»

Διαψεύδει τον πρόεδρο Πρόδρομο Πετρίδη, ότι η αποχώρηση του ήταν οικιοθελής και σημειώνει πως δεν του άρμοζε ο ρόλος του κομπάρσου στο ιατρικό επιτελείο.

Η επιστολή του Δρ. Κώστα Σχίζα:

«Το περιεχόμενο του απολογισμού του νυν προέδρου της εταιρείας ΑΠΟΕΛ που έγινε στις 2/2/2016 μου επιβάλλει να ενημερώσω συνοπτικά προς το παρόν το φίλαθλο κοινό που για τέσσερις δεκαετίες μαζί λυπηθήκαμε, πανηγυρίσαμε και αγωνιούσαμε για την πορεία του ενδοξότερου σωματείου στην Κύπρο.

Είμαι αναγκασμένος να διαψεύσω τον πρόεδρο καθ’ ότι η αποχώρησης μου από το σωματείο όχι μόνο δεν ήταν οικιοθελής αλλά ήταν ένας πραγματικός και ηθικός εξαναγκασμός ο οποίος προετοιμάζετο εν αγνοία και πισώπλατα μου τώρα και αρκετό καιρό.  Η απάντησης στον ισχυρισμό ότι αν ήθελα μπορούσα να παραμείνω είναι ότι ο Δρ. ΣΧΙΖΑΣ δεν μπορούσε να πάρει τον τίτλο του ΚΟΜΠΑΡΣΟΥ.

Η εμπειρία μου στις 4 δεκαετίες στα γήπεδα στο ιατρικό κομμάτι δεν ήταν ικανή να ρωτηθώ, να βοηθήσω δια λύση του ισχυριζόμενου προβλήματος θεραπείας των παικτών; 

Άραγε η εμπειρία μου ως διευθυντής αρχικώς και τώρα προϊστάμενος του Αθλητιατρικού Τμήματος του Κέντρου Αθλητικών και Αθλητιατρικών Ερευνών Κύπρου επί 23 συνεχή χρόνια δεν ήτο προσόν και ποικιλόμορφη εμπειρία δια να ερωτηθώ;

Μήπως η συνεχής αποστολή μου στο εξωτερικό, σε αποστολές αθλητών σε Ολυμπιακούς, Κοινοπολιτειακούς, Μεσογειακούς, Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης Εθνικών Ομάδων ποδοσφαίρου, πετόσφαιρας και άλλα και τούτο κατόπιν επιλογών των διαφόρων κρατικών και άλλων φορέων δεν ήταν ικανά να ζητηθεί η γνώμη, συμβουλή, άποψη μου για το καλώς νοούμενο πάντοτε συμφέρον της ομάδας μας;

Μήπως η προσφορά μου για τόσες δεκαετίες και παρ’ ότι χωρίς καμία απολύτως αμοιβή η παρουσία μου ήταν ανελλιπής στις προπονήσεις, στους φιλικούς αγώνες και σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες της ομάδας εντός και εκτός Κύπρου και ακόμη και στις προετοιμασίες της ομάδας δεν παρείχε στην νυν διοίκηση της ομάδας την ηθική υποχρέωση να λάβω μέρος στις ζυμώσεις και ειδικά όταν είμαι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου αλλά σαν «κεραυνός εν αιθρία» χωρίς καμία προειδοποίηση να μου ανακοινωθεί η αντικατάστασης μου μετά τον Νικηφόρο αγώνα ΑΠΟΕΛ  - ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ (18/1/2016);

Επειδή το λάβαρο μου είναι ΑΓΑΠΗ – ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ προς την ομάδα μου και τους οπαδούς αυτής δεν θα επεκταθώ επί του παρόντος γιατί η περίοδος αυτή είναι κρίσιμη τόσο για το πρωτάθλημα όσο και για το κύπελλο που ως πειθαρχημένοι στρατιώτες μονιασμένοι πρέπει να βαδίσουμε προς υλοποίηση του στόχου που μαζί θέσαμε φέτος κατακλύζοντας ως και προηγουμένως τις κερκίδες τόσο εντός όσο και εκτός έδρας.

Αυτή είναι μια ατόφια παράκλησης του ιατρού που πορευθήκαμε με την ομάδα για 4 δεκαετίες.

Όσο δε για την αναφορά του προέδρου για ετοιμασία ειδικής εκδήλωσης τιμήσεως του προσώπου μου για την προσφορά μου στο ΑΠΟΕΛ με κατάθεση ψυχής δηλώνω ότι ο υλισμός ποτέ δεν με συγκίνησε.  Για μένα είναι τιμή και ευλογία που υπηρέτησα πιστά ανελλιπώς από το 1964 ως αθλητής, ως παράγοντας, ως πρόεδρος του Σωματείου, ως μέλος των εκάστοτε Συμβουλίων του Σωματείου και της Εταιρείας και συγχρόνως ως ιατρός αυτής από το 1983 μέχρι 18/1/2016.  Η τιμή αυτή είναι υπεράνω και υποσκιάζει πανηγυρισμούς και χειροκροτήματα».