Εφετείο ΚΟΠ: Υπαίτιοι τις έκρυθμης κατάστασης ήσαν οι οπαδοί της Ανόρθωσης»

Α Π Ο Φ Α Σ Η  ημερομηνίας 12 Νοεμβρίου 2015

Στις 18.10.2015 ήταν προγραμματισμένος ο αγώνας μεταξύ του ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού και της ΑΝΟΡΘΩΣΗ Αμμοχώστου για το Παγκύρπιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Α’ Κατηγορίας περιόδου 2015-2016.  Ο αγώνας θα διεξαγόταν στο ΤΣΙΡΕΙΟ Στάδιο στην Λεμεσό αλλά ουδέποτε ξεκίνησε ύστερα από απόφαση του διαιτητή του αγώνα και συνακόλουθα το θέμα του κύρους του παραπέμφθηκε από τον Πειθαρχικό Εισαγγελέα στον Αθλητικό Δικαστή. (ΑΔ)                           

Παράλληλα ο Πειθαρχικός Εισαγγελέας παράπεμψε στον (ΑΔ) τα δύο σωματεία και αριθμό Ποδοσφαιριστών και Παράγοντα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ με συγκεκριμένες κατηγορίες που σχετίζονται άμεσα με την μη διεξαγωγή του αγώνα.

Το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ με ένσταση του ζήτησε την υπέρ του καταχώρηση του αγώνα με τέρματα 0-3 για αντικανονική διακοπή με βάση τα άρθρα 46, 47 και 48 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.                   

Το κατηγορητήριο σε σχέση με το σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

(1)       Για μεταφορά επικίνδυνων αντικειμένων στο γήπεδο κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (δ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(2)       Για πυροδότηση επικίνδυνων αντικειμένων κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (γ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(3)       Για είσοδο φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο πριν την έναρξης του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (α) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(4)       Για ρίψη αντικειμένων πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (β) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(5)       Γιατί ποδοσφαιριστές και παράγοντες του σωματείου συμμετείχαν σε επεισόδια πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 4 (κβ) και 10 (2) (η) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(6)       Καταγγελία εναντίον του Φώτη Παπουλλή ποδοσφαιριστή του ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού για συμμετοχή σε επεισόδια πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 4 (κβ) και 9 (ζ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(7)       Καταγγελία εναντίον του Γιώργου Μερκή ποδοσφαιριστή του ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού για συμμετοχή σε επεισόδια πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 4 (κβ) και 9 (ζ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(8)       Καταγγελία εναντίον του CONCEICAO DO ROSARIO ROGERIO ποδοσφαιριστή του ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού για συμμετοχή σε επεισόδια πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 4 (κβ) και 9 (ζ)  

(9)       Καταγγελία εναντίον του Σωφρόνη Αυγουστή προπονητή της ομάδας των U21 του ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού για συμμετοχή σε επεισόδια πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρο 4 (κβ) και 9 (ζ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ

(10)     Καταγγελία εναντίον του Φανούριου Κωνσταντίνου, εκπροσώπου τύπου του ΑΠΟΛΛΩΝΑ γιατί ενώ ήταν τιμωρημένος, βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο του Τσιρείου Σταδίου λίγο πριν την έναρξη του αγώνα ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού και ΑΝΟΡΘΩΣΗΣΗ Αμμοχώστου στις 18.11.2015

Το κατηγορητήριο σε σχέση με το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

(1)       Για μεταφορά επικίνδυνων αντικειμένων στο γήπεδο κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (δ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(2)       Για πυροδότηση επικίνδυνων αντικειμένων κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (γ) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(3)       Για ρίψη αντικειμένων πριν την έναρξη του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (β) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(4)       Για πρόκληση ζημιών εντός της κερκίδας κατά  παράβαση  του άρθρο 10 (2) (η) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ

(5)       Για είσοδο φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο πριν την έναρξης του αγώνα κατά παράβαση του άρθρου 10 (2) (α) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

(6)       Γιατί οπαδοί της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ Αμμοχώστου συμμετείχαν σε επεισόδια πριν  την έναρξη του  αγώνα  κατά  παράβαση  του  άρθρου 4 (κβ) και 10 (2) (η) των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ

Ο (ΑΔ) με την απόφαση του ημερομηνίας 28.10.2015 έκρινε ότι τα εγειρόμενα θέματα δηλαδή τόσο το θέμα της τύχης του αγώνα όσο και οι σχετικές κατηγορίες που διατυπώνονταν στα κατηγορητήρια και το αίτημα της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ για κατακύρωση υπέρ της του αγώνα θα ήταν ορθό να συνεκδικαστούν λόγω της συνάφειας τους αφού εδράζονται επί των ιδίων γεγονότων.

Ο (ΑΔ) προχώρησε στην συνέχεια σε απόρριψη της προδικαστικής ένστασης της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣΗ με την οποία ζητείτο να προηγηθεί η εκδίκαση της ένστασης της και να εκδικασθεί το  θέμα της τύχης του αγώνα σε μεταγενέστερο στάδιο.  Δικαιολογώντας την απόρριψη της προδικαστικής αυτής ένστασης ο (ΑΔ) στηρίχθηκε στο αλληλένδετο των θεμάτων που όπως αναφέρεται στηρίζονται στα ίδια γεγονότα.  Συμφωνούμε με το πιο πάνω μέρος της απόφασης του (ΑΔ) αφού όπως προκύπτει και από τις αγορεύσεις των δύο σωματείων τα γεγονότα είναι τόσο αλληλένδετα και συναφή που μπορούν να θεωρηθούν ως αναπόσπαστο μέρος όλων των θεμάτων που ήσαν ενώπιον του (ΑΔ).  Κάθε προσπάθεια διαχωρισμού των θεμάτων θα οδηγούσε σε άσκοπη και επιζήμια διεξαγωγή της όλης διαδικασίας.

Τα γεγονότα που οδήγησαν στην λήψη της απόφασης του διαιτητή να μην αρχίσει τον αγώνα φαίνονται με λεπτομέρεια στην απόφαση του (ΑΔ) στην οποία αναφέρονται και οι ισχυρισμοί που προέβαλαν αντίστοιχα τα δύο σωματεία και δεν χρειάζεται να επαναληφθούν.

Ο (ΑΔ) με βάση το σύνολο του μαρτυρικού υλικού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο διαιτητής ορθά άσκησε την διακριτική του εξουσία να μην ξεκινήσει τον αγώνα και σε καμιά περίπτωση δεν είχε υπερβεί τα όρια της εξουσίας του αυτής.  Κατέληξε στην απόφαση του αυτή ο (ΑΔ) κρίνοντας ότι η τελική απόφαση του διαιτητή στηρίχθηκε στο σύνολο των γεγονότων και ειδικότερα στην έλλειψη διασφάλισης συνθηκών ασφάλειας για τους διαιτητές, παίκτες και οπαδούς.  Ως γενεσιουργό αιτία της έκρυθμής κατάστασης που δημιουργήθηκε και της ανασφάλειας που διαπίστωσαν οι υπεύθυνοι ο (ΑΔ) έκρινε ότι δύο ήσαν τα βασικά στοιχεία.  Πρώτον η απώθηση του κιγκλιδώματος εκ μέρους των οπαδών της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ και η μετακίνηση 1300 περίπου οπαδών σε χώρο πίσω από τους πάγκους των ομάδων και δεύτερο η είσοδος εντός του αγωνιστικού χώρου 30 περίπου οπαδών της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ και η επίθεση τους, στους αναπληρωματικούς παίκτες του ΑΠΟΛΛΩΝΑ που βρίσκονταν στον πάγκο της ομάδας τους.   Σύμφωνα πάντα με τον διαιτητή του αγώνα όπως η θέση του εκτίθεται στο φύλλο αγώνα «ο υπεύθυνος του γηπέδου κ. Κώστας Τζιακουρής μαζί με τον υπεύθυνο αστυνόμευσης του γηπέδου ανώτερο υπαστυνόμο κ. Κώστα Κωνσταντίνου με ενημέρωσαν στις 19:00 ότι αγώνας δεν μπορεί να ξεκινήσει λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε και ότι δεν μπορούν να παράσχουν ασφάλεια για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα».

Έχοντας λοιπόν διαπιστώσει ο (ΑΔ) ότι υπαίτιοι τις έκρυθμης κατάστασης και της έλλειψης συνθηκών που να εγγυώνται την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα και την ασφάλεια διαιτητών, παικτών και οπαδών ήσαν οπαδοί της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ και πως η απόφαση του διαιτητή δεν ήταν έκδηλα παράλογη και υπό τις περιστάσεις αδικαιολόγητη έκρινε ότι υπεύθυνο για τη μη διεξαγωγή του αγώνα ήταν το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ αφού σύμφωνα με το άρθρο 5 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ είναι υπεύθυνο για τις ενέργειες των φιλάθλων του και προχώρησε στην κατακύρωση του αγώνα υπέρ του ΑΠΟΛΛΩΝΑ με τέρματα 3-0 σύμφωνα με το άρθρο 6 της Προκήρυξης Πρωταθλήματος Α’ Κατηγορίας περιόδου 2015-2016.

Ως φυσική συνέπεια της πιο πάνω απόφασης του (ΑΔ) ήταν και η εκ μέρους του απόρριψη της ένστασης του σωματείου ΑΝΟΡΘΩΣΗ για το κύρος του αγώνα που είχε υποβληθεί όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω με βάση τα άρθρα 46β, 47 και 48Αγ των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

Κατά της απόφασης του (ΑΔ) καταχωρήθηκαν εμπρόθεσμα εφέσεις τόσον από την ΑΝΟΡΘΩΣΗ όσον και από τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ ο οποίος στο στάδιο της απάντησης του στην έφεση της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ καταχώρησε και αντέφεση σύμφωνα με το άρθρο 58 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

Το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ καταχώρησε τις εφέσεις 06/2015 και 07/2015.

Με την έφεση 06/2015 πρόσβαλε την απόφαση του (ΑΔ) να απορρίψει την ένσταση που υπέβαλε με βάσει τα άρθρα 46β, 47 και 48Αγ των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ  κατά του κύρους του αποτελέσματος του αγώνα για αντικανονική διακοπή λόγω εσφαλμένης απόφασης του διαιτητή και/ή απόφασης που λήφθηκε κατά παράβαση των διατάξεων της Προκήρυξης του Πρωταθλήματος Α’ Κατηγορίας περιόδου 2015-2016.

Πρόβαλε για υποστήριξη της έφεσης αυτής τρεις λόγους αιτούμενο εντολή για διεξαγωγή του αγώνα αφού η μη διεξαγωγή του σύμφωνα πάντα με την ΑΝΟΡΘΩΣΗ οφείλετο σε μη υπαιτιότητα ή διαζευκτικά κατακύρωση του αγώνα υπέρ της.  Σε περίπτωση δε κακοδικίας επανεκδίκαση της υπόθεσης σύμφωνα με το άρθρο 68 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.

Με την έφεση 07/2015 το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ προσέβαλε το μέρος της απόφασης του (ΑΔ) με το οποίο κατακύρωσε τον αγώνα υπέρ του σωματείου ΑΠΟΛΛΩΝ με τέρματα 3-0 αιτούμενο την κατακύρωση του αγώνα υπέρ του σωματείου της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ αφού δεν βαρύνεται με την υπαιτιότητα της μη διεξαγωγής του ή διαζευκτικά σε περίπτωση διαπίστωσης κακοδικίας στην πρωτόδικη απόφαση επανεκδίκαση της υπόθεσης σύμφωνα με το άρθρο 68 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.  Προς υποστήριξη της έφεσης αυτής το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ υπέβαλε 5 λόγους έφεσης.

Το σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και οι άλλοι εφεσείοντες καταχώρησαν την έφεση 08/2015 κατά της απόφασης του (ΑΔ) με την οποία επέβαλε στο σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ, σε τρεις ποδοσφαιριστές του και στον προπονητή της ομάδας κάτω των 21 διάφορες ποινές αιτούμενοι την ακύρωση των ποινών και/ή τροποποίηση τους και/ή επιβολή επιεικέστερης και/ή χαμηλότερης ποινής σε αυτούς.

Το σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ στην απάντηση του προς στις εφέσεις της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ καταχώρησε αντέφεση παραπονούμενο για το ύψος των ποινών που επιβλήθηκαν στην ΑΝΟΡΘΩΣΗ ισχυριζόμενο ανισότητα στην μεταχείριση των δύο σωμάτων αναφορικά με τις ποινές που επεβλήθκαν από τον (ΑΔ) σε αυτά.  Για την υποστήριξη της έφεσης του ο ΑΠΟΛΛΩΝ και οι άλλοι εφεσείοντες προέβαλαν 9 λόγους έφεσης.

Με ενδιάμεση απόφαση μας αποφασίσαμε την συνεκδίκαση των 3 εφέσεων όπως και της αντέφεσης επειδή τα θέματα που αφορούσαν ήσαν τόσο αλληλένδετα που οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού τους θα ήταν ατελέσφορη αφού στηρίζονται στα ίδια γεγονότα. Επί του προκειμένου συμφωνούμε με την απόφαση του (ΑΔ) για συνεκδίκαση από τον ίδιο τόσο των θεμάτων που αφορούν την τύχη του αγώνα όσο και των κατηγορητηρίων που αφορούν τα δύο σωματεία και τους ποδοσφαιριστές όσο και της ένστασης της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ να προηγηθεί η εκδίκαση της ένστασης κατά του κύρους του αγώνα και μεταγενέστερα να εκδικαστεί το θέμα της τύχης του. 

Κατά την εκδίκαση ενώπιον μας των 3 εφέσεων τόσο το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ όσο και του ΑΠΟΛΛΩΝΑ επέλεξαν ορθά νομίζουμε να αναπτύξουν τους λόγους των εφέσεων τους κατά τρόπο ενιαίο αφού οι λόγοι αυτοί ήσαν αλληλένδετοι και ευχερέστερο ήταν να αναπτυχθούν σαν ενιαίο σύνολο.

Για υποστήριξη της έφεσης 06/2015 οι συνήγοροι της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ είχαν ως κυρίαρχο και κύριο στοιχείο και επιχείρημα το γεγονός ότι η απόφαση του (ΑΔ) για απόρριψη της ένστασης τους για αντικανονική διακοπή του αγώνα από τον διαιτητή δεν εδικαιολογείτο αφού τα γεγονότα δεν ήταν τα ίδια με εκείνα που αφορούσαν την τύχη του αγώνα.  Πιο συγκεκριμένα προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι τα γεγονότα που εσυνέβηκαν λίγο πριν την προγραμματισμένη έναρξη του αγώνα με την μετακίνηση του κιγκλιδώματος και την είσοδο  φιλάθλων  της  ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ στον αγωνιστικό χώρο και τη συμπλοκή τους με ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ δεν συνδέονται με την απόφαση του διαιτητή να μην αρχίσει τον αγώνα.  Σημειώνουμε ότι η είσοδος των φιλάθλων της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ στον αγωνιστικό χώρο έγινε στις 18:50 δέκα λεπτά δηλαδή πριν την προγραμματισμένη έναρξη του αγώνα και η απόφαση του διαιτητή να μην αρχίσει τον αγώνα λήφθηκε στις 19:00 μια ώρα δηλαδή αργότερα και ενώ αυτός βρισκόταν στα αποδυτήρια.  Θα ήταν   σύμφωνα  με   τους  δικηγόρους  της  ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ   δικαιολογημένη  η απόφαση του διαιτητή αν αποφάσιζε να μην αρχίσει τον αγώνα μόλις εκδηλώθηκε η είσοδος των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο και πριν αυτός αποχωρήσει ή αμέσως μετά την αποχώρηση του από τον αγωνιστικό χώρο και όχι μίαν ώρα και δέκα λεπτά αργότερα όταν μάλιστα δεν είχε δική του γνώση για το τι συνέβαινε στον αγωνιστικό χώρο.

Η απόφαση του διαιτητή όπως επιχειρηματολόγησαν οι εκπρόσωποι της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ αλλά και όπως αυτό φαίνεται στα γραπτά κείμενα που υπέβαλαν στηρίχθηκε στις πληροφορίες που του δόθηκαν από τρίτα πρόσωπα ενώ όπως το θέτουν θα μπορούσε ο διαιτητής να διαπιστώσει πολύ εύκολα την κατάσταση στον αγωνιστικό χώρο με αποτέλεσμα να διαμορφώσει ιδία γνώμη ώστε να ξεκινήσει τον αγώνα.

Εν πρώτης να αναφέρουμε ότι και από μόνο το επιχείρημα αυτό προκύπτει η ταύτιση των γεγονότων ή τουλάχιστο τον αλληλένδετο των γεγονότων που προέκυψαν από την μετακίνηση των φιλάθλων της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ την είσοδο τους στον αγωνιστικό χώρο και την συμπλοκή του με ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και της λήψης της απόφασης του διαιτητή για μη διεξαγωγή του αγώνα.  Δεν είναι δυνατό κατά την κρίση μας να διαχωριστούν τα γεγονότα που επισυνέβησαν  στις 18:50 από την απόφαση του διαιτητή που στηριζόταν στην άποψη των δύο πιο σημαντικών παραγόντων που είναι επιφορτισμένοι με την ασφάλεια της ομαλής διεξαγωγής του αγώνα.  Ο υπεύθυνος ασφάλειας του σταδίου και ο Επικεφαλής της αστυνόμευσης πληροφόρησαν όπως αναγράφεται στο φύλλο αγώνα τον διαιτητή  ότι «ο αγώνας δεν μπορούσε να ξεκινήσει λόγω της έκρυθμης κατάστασης η οποία επικρατούσε με συνέπεια να μην μπορούν να παράσχουν ασφάλεια στους διαιτητές, παίκτες και οπαδούς»  Είναι όπως αναφέραμε και πιο πάνω η εισήγηση  της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ ότι ο διαιτητής «θα μπορούσε πολύ εύκολα να είχε ιδίαν αντίληψη» αντί να στηριχθεί στην γνώμη του υπευθύνου ασφαλείας σταδίου και του επικεφαλής της αστυνόμευσης του αγώνα. 

Στην υπόθεση 06/2008 ημερομηνίας 07.01.2009 μεταξύ ΑΕΚ Λάρνακας εναντίον της ΚΟΠ η Ανώτατη Δικαστική Επιτροπή Αθλητισμού (ΑΔΕΑ)  έθιξε το θέμα της σημασίας την οποία έχει η άποψη του υπευθύνου για την ασφάλεια στην διαμόρφωση της απόφασης του διαιτητή σε σχέση με το θέμα.  Δεν παραγνωρίζουμε ότι στην περίπτωση εκείνη δεν κρινόταν η ορθότητα της απόφασης του διαιτητή να διακόψει τον αγώνα αλλά το θέμα του ποιος ευθυνόταν για την διακοπή.  Όπως και στην εν λόγο υπόθεση έτσι και στην παρούσα δεν αμφισβητείται ότι την απόφαση για την μη διεξαγωγή του αγώνα την πήρε ο διαιτητής.  Τούτο συνάγεται αβίαστα από την μαρτυρία και αυτό είναι και το συμπέρασμα μας.  Την απόφαση την πήρε ο διαιτητής και όχι οποιοσδήποτε άλλος.  Ούτε και είχε οποιοσδήποτε άλλος το δικαίωμα να αποφασίσει για την μη διεξαγωγή του αγώνα.  Δεν έχουμε αμφιβολία ότι το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της εκδήλωσης των επεισοδίων και της λήψης της απόφασης του διαιτητή οφείλεται στην επιθυμία του να αρχίσει τον αγώνα αν προσφερόταν ασφάλεια για την ομαλή διεξαγωγή του και την ασφάλεια των διαιτητών,  παικτών και οπαδών.  Παραθέτουμε σε σχέση με θέμα το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της ΑΔΕΑ.

«Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρούμε ότι είναι παράλογο ο διαιτητής να λαμβάνει υπόψη την γνώμη των υπευθύνων για την ασφάλεια του σταδίου και να διαμορφώνει ο ίδιος γνώμη στηριζόμενος σε αυτή.  Αν η κρίση των υπευθύνων του σταδίου είναι ορθή ή όχι δεν μας αφορά ούτε έχουμε είτε εμείς είτε ο (ΑΔ) δικαιοδοσία.  Εκείνο που έχουμε αρμοδιότητα να εξετάσουμε είναι η ορθότητα ή όχι της απόφασης του διαιτητή με βάση τα στοιχεία που τον οδήγησαν στην λήψη της απόφασης.»

Σε σειρά αποφάσεων της ΑΔΕΑ (υποθέσεις 04/1974 ημερομηνίας 16.04.1974 και 07/2009 ημερομηνίας 29.04.2009) κρίθηκε ότι παρέμβαση στην άσκηση διακριτικής εξουσίας του διαιτητή προκειμένου για διακοπέντες αγώνες πρέπει να γίνεται με μεγάλη φειδώ και σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις στις οποίες από τα γεγονότα είναι κατάδηλο ότι η άσκηση της διακριτικής εξουσίας του διαιτητή έγινε με τρόπο κατάφορα παράλογο και αδικαιολόγητο.  Είναι νομίζουμε φανερό και δεν αμφισβητείται πως ο λόγος της μη έναρξης του αγώνα ήταν αδυναμία των αρχών του σταδίου και της αστυνομίας να παράσχουν ασφάλεια σε διαιτητές, παίκτες και οπαδούς. 

Συμφωνούμε επομένως με τον (ΑΔ) ότι η απόφαση του διαιτητή να μην αρχίσει τον αγώνα δεν ήταν κατάφορα παράλογη και αδικαιολόγητη ώστε να δικαιολογείται η παρέμβαση του (ΑΔ) ή του Εφετείου.

Επομένως η έφεση με αριθμό 06/2015 της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ απορρίπτεται.

Με την έφεση 07/2015 η ΑΝΟΡΘΩΣΗ προσβάλει την απόφαση του (ΑΔ) με την οποία έκρινε ότι αποκλειστική ευθύνη για την λήψη από τον διαιτητή της απόφασης για μη διεξαγωγή του αγώνα βαραίνει το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ το οποίο με βάση το άρθρο 5 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ είναι υπεύθυνο για τις ενέργειες των φιλάθλων της.  Εκείνο το οποίο προκύπτει από τα γεγονότα και ιδιαίτερα από τις εκθέσεις του διαιτητή και του Παρατηρητή είναι ότι ανεξάρτητα από την όποια αντίδραση των ποδοσφαιριστών και παραγόντων του ΑΠΟΛΛΩΝΑ  στην επίθεση που δέχτηκαν από τους φιλάθλους της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ που εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο αλλά και της συμπεριφοράς φιλάθλων του ΑΠΟΛΛΩΝΑ οι οποίοι προέβαιναν σε ομαδικές υβρισίες σε αντίπαλους οπαδούς δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί η εικόνα όπως αυτή προκύπτει μέσα από τις εκθέσεις του διαιτητή και του Παρατηρητή.  Σαφώς η απόφαση του διαιτητή, η οποία βρίσκουμε, όπως αναφέρεται πιο πάνω ότι είναι μέσα στα όρια της διακριτικής του εξουσίας ώστε να μην θεωρείται ούτε παράλογη ούτε αδικαιολόγητη, στηρίζεται στην έκρυθμη κατάσταση που δημιούργησαν οπαδοί της  ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ  με  αποτέλεσμα  να  μην  μπορεί  να διεξαχθεί ο αγώνας με ασφάλεια.

Δεν έχουμε αμφιβολία ότι η γενεσιουργός και κύρια αιτία που οδήγησαν τον διαιτητή στην απόφαση του ήταν η μετακίνηση των οπαδών της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ σε χώρο πίσω από τον πάγκο των ομάδων και η εν συνεχεία είσοδος τους στον αγωνιστικό χώρο και η επίθεση στους ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν στον πάγκο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.  Είναι η συμπεριφορά τους αυτή που δημιούργησε τις συνθήκες ανασφάλειας που οδήγησαν τελικά στην λήψη της απόφασης για μη διεξαγωγή του αγώνα.

Δεν παραγνωρίζουμε τα όσα οι συνήγοροι της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ ανέφεραν σε σχέση με ελλείψεις και παραλείψεις του γηπεδούχου ΑΠΟΛΛΩΝΑ αλλά οι όποιες τυχόν ελλείψεις και παραλείψεις ακόμα και αν είναι ορθές πράγμα για το οποίο δεν αποφαινόμαστε δεν ανατρέπουν τα ευρήματα μας για τους λόγους που οδήγησαν τον διαιτητή στην απόφαση του ούτε για την ευθύνη της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ. 

Έχοντας καταλήξει ότι την αποκλειστική ευθύνη για την μη διεξαγωγή του αγώνα φέρουν οι οπαδοί της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ η οποία και σύμφωνα με το άρθρο 5 των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ την ευθύνη για τις ενέργειες τους φέρει το σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ έχουμε καταλήξει ότι ο αγώνας κατακυρώνεται ως είναι και η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστή με αποτέλεσμα 3-0 υπέρ του σωματείου ΑΠΟΛΛΩΝΑ.  Τούτο σύμφωνα με το άρθρο 6 και 6.1 του Κεφαλαίου VI της Προκήρυξης Πρωταθλήματος Α’ Κατηγορίας περιόδου 2015-2016 σύμφωνα με τα οποία ο αγώνας κατακυρώνεται με αποτέλεσμα 3-0 εναντίον της ομάδας που ευθύνεται, εκτός αν το αποτέλεσμα αυτό την ευνοεί. 

Ενόψει των πιο πάνω η έφεση του σωματείου ΑΝΟΡΘΩΣΗ με αρ. 07/2015 απορρίπτεται.

Το σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ οι τρεις τιμωρηθέντες ποδοσφαιριστές του και ο προπονητής της ομάδας κάτω των 21 υπέβαλαν έφεση με αρ. 08/2015 κατά της απόφασης του Αθλητικού Δικαστή με την οποία επιβλήθηκαν σε αυτούς διάφορες ποινές αιτούμενοι διαφοροποίηση της ποινής που υπέβαλε σε αυτούς ο (ΑΔ) και για υποστήριξη της έφεσης αυτής προέβαλαν 9 λόγους έφεσης.  Το Κατηγορητήριο του σωματείου ΑΠΟΛΛΩΝΑ σε σχέση με το σωματείο ΑΠΟΛΛΩΝΑ όσο και με τους άλλους εφεσείοντες αναφέρεται στην αρχή της απόφασης μας.

Από μελέτη της απόφασης του Αθλητικού Δικαστή, φαίνεται ότι οι Εφεσείοντες 2, 3, 4 και 5 δεν προέβησαν σε παραδοχή και η συμπεριφορά τους εξετάσθη και εκρίθει  μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο. Χαρακτηριστική είναι η παράγραφος 6 στη σελίδα 14 της πρωτόδικης απόφασης που αναφέρει:-

«Είναι έκδηλο ότι η βασική θέση στην οποία επικεντρώνεται η υπεράσπιση των ποδοσφαιριστών, είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι είχαν γίνει δέκτες επίθεσης, από φιλάθλους του σωματείου της Ανόρθωσης».

Κατά το στάδιο της αγόρευσης του συνήγορου των εφεσειόντων έγινε παραδοχή για την κατηγορία (γ), σχετική είναι η αναφορά του Αθλητικού Δικαστή στις παραγράφους 7, 8 και 9 στη σελίδα 13 της απόφασης:-

« Αναφορικά με την κατηγορία (γ) είναι ξεκάθαρο ότι εισήλθαν φίλαθλου του σωματείου στον αγωνιστικό χώρο (γεγονός το οποίο παραδέχεται στην αγόρευσή του ο συνήγορος) και δεν ενδιαφέρει αν ο αριθμός αυτών που έχου εισέλθει είναι ένας, ή δύο ή τρείς κλπ. Ούτε έχει σημασία ο λόγος της εισόδου στην αγωνιστικό χώρο. Τα θέματα αυτά έχουν σχέση με τον μετριασμό της ποινής. θεωρώ ότι η κατηγορία (γ) για είσοδο φιλάθλων εντός του αγωνιστικού χώρου έχει αποδειχθεί.

Ενόψει των πιο πάνω θα ασχοληθώ με την κατηγορία (ε) που αφορά τη συμμετοχή ποδοσφαιριστών και παραγόντων σε επεισόδια, σε συνδυασμό και με την παραπομπή των 3 ποδοσφαιριστών του σωματείου Απόλλωνα και του προπονητή της ομάδας κάτω των 21 στη συμμετοχή τους στα επεισόδια αυτά. Είναι ξεκάθαρο ότι τα θέματα αυτά είναι αλληλένδετα και θα πρέπει να εξετασθούν μαζί.»

Στην απόφαση του ο Αθλητικός Δικαστής εκθέτει τους δικούς του συλλογισμούς, τα ευρήματα και συμπεράσματα του στη βάση των οποίων εκατέληξε στο να αποδεχθεί τις κατηγορίες για όλους τους εφεσείοντες και να επιβάλει σ’ αυτούς τις ακόλουθες ποινές:-

(Α)       Για το σωματείο Απόλλωνα Λεμεσού – εφεσείοντες 1, σε σχέση με την κατηγορία πρόκλησης επεισοδίων, επιβολή ποινής της διεξαγωγής ενός αγώνα με αποκλεισμό του κάτω διαζώματος της Δυτικής κερκίδας του Τσιρείου σταδίου στο αμέσως επόμενο εντός έδρα αγώνα και πρόστιμο €14.000,00

Περαιτέρω εφάρμοσε τις πρόνοιες του άρθρου 18 των Πειθαρχικών Κανονισμών και αφού εθεώρησε ότι οι υπόλοιπες κατηγορίες δηλαδή οι α, β, γ και δ (ανωτέρω) εδράζοντο επί των ιδίων γεγονότων, στις οποίες περιλαμβάνετο η κατηγορία της πρόκλησης επεισοδίων, δεν επέβαλε σ’ αυτές ποινή.

Β)        Για τους ποδοσφαιριστές, Εφεσείοντες 2, 3 και 4, επέβαλε στο καθένα αποκλεισμό από 6 αγώνες όλων των διοργανώσεων Πρωταθλημάτων της ΚΟΠ, πλέον €1.000,00 πρόστιμο.

Γ)         Στον προπονητή της ομάδας κάτω των 21, Εφεσείοντα 5, αποκλεισμό από το να εισέρχεται σε οποιονδήποτε στάδιο, υπό οποιανδήποτε ιδιότητα για 6 αγώνες όλων των διοργανώσεων της ΚΟΠ, πλέον €1.000,00 πρόστιμο.

Το Εφετείο εφαρμόζοντας τις αρχές αναφορικά με την επέμβαση του Εφετείου στις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστή σε θέματα ποινής ανέτρεξε στην Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ιδιαίτερα στις πιο κάτω υποθέσεις:

Στην υπόθεση Χατζηπαύλου -v- Κυριάκου κ.α. (2006) 1 ΑΑΔ 236 ετονίσθηκαν τα ακόλουθα:-

«Έχει επανελλημένα λεχθή ότι το έργο της αξιολόγησης αποτελεί πρωταρχικό καθήκο του Πρωτόδικου Δικαστηρίου το οποίο έχει την ευχέρεια να ακούση τους μάρτυρες. Όπως για παράδειγμα, όταν μιά διαπίστωση ως προς την αξιοπιστία ενός μάρτυρα, δεν ήταν ευλόγως επιτρεπτή που να δικαιολογείται από τη μαρτυρία ή όταν είναι εξ’ αντικειμένου ανυπόστατη ή όταν διατυπώνονται αντιφάσεις ουσιαστικής μορφής οι οποίες αφήνουν τον μάρτυρα εκτεθειμένο. Το Δικαστήριο έχει το δικαίωμα να αποδεχθεί μέρος της μαρτυρίας και να απορρίψει άλλο. Το Εφετείο όμως, διατηρεί την ευχέρεια επέμβασης.»

Στην υπόθεση Νίκη Ηλία -v- Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 454, ετονίσθη ότι «Το Α.Δ. δεν επεμβαίνει στα ευρήματα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου εκτός αν αυτά δεν ήταν εύλογα επιτρεπτά με βάση τα γεγονότα και εκτός αν ο εφεσείων ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι η αιτιολογία ήταν ανεπαρκής και τα ευρήματα δεν δικαιολογούνταν από την μαρτυρία στο σύνολό της. Ανάλογες αρχές ισχύουν και για τα ευρήματα αξιοπιστίας.»

Όσον αφορά την ορθότητα των συμπερασμάτων στην υπόθεση Παπαδήμας -v- Δημοκρατίας (2007) 2 ΑΑΔ 251 τονίσθη ότι «Το Εφετείο επεμβαίνει μόνο στη περίπτωση που τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία θεωρούμενη στο σύνολό της ή από τα ίδια τα ευρήματά του.»

Ιδιαίτερα θα θέλαμε να σταθούμε στους ισχυρισμούς ότι ο (ΑΔ) δεν άκουσε τους Εφεσείοντες πριν επιβάλει τις πειθαρχικές ποινές και ούτε του έδωσε την ευκαιρία να προβάλουν οποιουσδήποτε μετριαστικούς παράγοντες και ότι εν πάσει η περιπτώσει οι ποινές που επιβλήθηκαν είναι έκδηλα υπερβολικές και/ή ενυπάρχει σε αυτές σφάλμα αρχής «Έχουμε την γνώμη ότι ο (ΑΔ) με πολλή προσοχή εξέτασε τις θέσεις των εφεσιβλήτων αναφέρει δε ρητά στην απόφαση του «Πρίν την επιβολή των σχετικών ποινών, λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου όλα τα στοιχεία τα οποία μου έχει παραθέσει ο ευπαίδευτος συνήγορος των κατηγορουμένων και τα οποία λειτουργούν μετριαστικά προς όφελος τόσο του σωματείου όσον και των εμπλεκομένων προσώπων.»

Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι οι εφεσείοντες ποδοσφαιριστές και ο προπονητής ενήργησαν κάτω από ισχυρή πρόκληση εκ μέρους των οπαδών του σωματείου ΑΝΟΡΘΩΣΗ παραθέτουμε το πιο κάτω απόσπασμα:

Στην υπόθεση Ανδρέας Δημητρίου Πισκόπου -v- Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ 342 ετονίσθη ότι:

«Η πρόκληση είναι θεμελιωμένος ελαφρυντικός παράγοντας μετριαστικός της σοβαρότητας του αδικήματος. Γίνεται δεκτό ότι κάτω από το βάρος της πρόκλησης, μπορεί το άτομο που τη δέχεται να χάσει τον αυτοέλεγχο του και να αντιδράσει αντίθετα απ’ ότι επιβάλλει η κοινή λογική. Η πρόκληση δεν αποτιμάται αόριστα αλλά συγκεκριμένα στο πλαίσιο στο οποίο εκδηλώνεται και σε συνάρτηση πάντα με τις αντιδράσεις του προκληθέντα».

Η μετριαστική δύναμη της πρόκλησης συνεκτιμάται με την δική της ένταση. Στην υπόθεση Χριστάκη Χριστοδούλου -v- Δημοκρατίας (1989) 2 ΑΑΔ 352, η ποινή φυλάκισης εμειώθη αισθητά, διότι δεν εδώθη η δέουσα βαρύτητα στην πρόκληση και στην συναισθηματική φόρτηση και ψυχολογική αναστάτωση του Εφεσείοντα. Σχετική επίσης είναι και η υπόθεση Κυριάκος Σακαρίδης -v- Αστυνομίας (2011) 2 ΑΑΔ 272.

Αντλώντας γνώση από τις υποθέσεις που απασχολούν το Αθλητικό Δικαστήριο και γνωρίζοντας ότι υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς μερίδας οπαδών δεν είναι δυνατό να επιτρέψουμε οι συμπεριφορές αυτές να μεταγγισθούν στους ποδοσφαιριστές και μάλιστα εντός αθλητικών χώρων.

Είναι αυτό που θέλουμε να τονίσουμε, ότι ποδοσφαιριστές που χάνουν τον αυτοέλεγχό τους και δεν είναι κύριοι της σκέψης τους, όταν προκαλούνται από φιλάθλους, δεν έχουν θέση στα Κυπριακά γήπεδα, είτε είναι ημεδαποί είτε αλλοδαποί.

Θεωρούμαι ότι τα γήπεδα ποδοσφαίρου είναι βιτρίνα του επιπέδου πολιτισμού ενός λαού και οι ποδοσφαιριστές έχουν να επιτελέσουν το δικό τους σημαντικο ρόλο ως αθλητές.

Εν τέλει οι εφεσείοντες προβάλουν τον ισχυρισμό ότι υφίστανται άνιση μεταχείριση τους σε σύγκριση με την ΑΝΟΡΘΩΣΗ προκαλούμενοι έτσι αδικία σε βάρος τους.  Οι εφεσείοντες αναφορικά με το θέμα αυτό πλην της γενικής αναφοράς δεν ανέπτυξαν με λεπτομέρεια το θέμα της άνισης μεταχείρισης.  Έχουμε εξετάσει και το θέμα αυτό και δεν βρίσκουμε ότι υπάρχει οποιαδήποτε άνιση μεταχείριση αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές που επιβλήθηκαν στο σωματείο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ και στο σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και των άλλων εφεσειόντων.

Συμφωνούμε με το σκεπτικό του Αθλητικού Δικαστή που εφάρμοσε κατά την επιμέτρηση των ποινών. Έλαβε σοβαρά υπόψη ότι τα γεγονότα άρχισαν από τους οπαδούς της Ανόρθωσης, γι’ αυτό και της επέβαλε αυστηρότερες ποινές. Όμως από την άλλη εθεώρησε ως επιβαρυντικό στοιχείο τις συμπεριφορές των Εφεσειόντων 2, 3, 4 και 5, οι οποίοι δεν ήταν απλοί οπαδοί, αλλά επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και επαγγελματίας προπονητής.

Εν πάση περίπτωση πρόκειται για ξεχωριστά αδικήματα, με διαφορετική φύση, χωρίς να υπάρχει συνωμοσία ή συναυτουργία.

Εύστοχα ο Αθλητικός Δικαστής διεχώρησε και ορθά εξατομίκευσε και επιμέτρησε τις ποινές.

Καταλήγουμε ότι τα ευρήματα του Αθλητικού Δικαστή ήταν εύλογα, τα συμπεράσματα του δικαιολογημένα και η εν γένει πορεία της αξιολόγησης της μαρτυρίας που τα περιβάλλει, παρέμειναν αλώβητα και γι’ αυτούς τους λόγους απορρίπτουμε την έφεση με αρ. 08/2015 στο σύνολο της.

Το σωματείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ καταχώρησε αντέφεση στις εφέσεις 06/2015 και 07/2015 που είχαν καταχωρηθεί από την ΑΝΟΡΘΩΣΗ αιτούμενο να επιδικασθούν τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας υπέρ του και σε βάρος της εφεσείουσας ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ.  Το αίτημα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ στηρίζει στο άρθρο 51 των Πειθαρχικών Κανονισμών ΚΟΠ ο οποίος προβλέπει ότι τα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής αφήνονται στην  διακριτική ευχέρεια της επιτροπής και σε περίπτωση που δημιουργήθηκαν καταχρηστικά έξοδα αυτά βαρύνουν το υπαίτιο μέρος.

Έχουμε εξετάσει τον ισχυρισμό και θεωρούμε ότι ο (ΑΔ) ορθά άσκησε την διακριτική του ευχέρεια και δεν απεφάσισε να επιδικάσει έξοδα υπέρ ή κατά οποιασδήποτε πλευράς στις ενώπιον του διαδικασίες.

Συνακόλουθα απορρίπτουμε τις αντεφέσεις του ΑΠΟΛΛΩΝΑ που καταχώρησε στις εφέσεις 06/2015 και 07/2015.

Οι εφεσείοντες και στις τρεις εφέσεις θα επιβαρυνθούν με όλα τα έξοδα της διαδικασίας συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων του Εφετείου και ενόψει της αποτυχίας των εφέσεων τα τέλη κατακρατούνται.

Με τιμή

Πέτρος Κληρίδης

Πρόεδρος Εφετείου ΚΟΠ

Ημερομηνία 30 Νοεμβρίου 2015 151124/EM