Π. Τρισόκκας: Τέλος εποχής....αποχωρεί από τον Κεραυνό μετά από 14 χρόνια

Αναλυτικά η επιστολή του Παναγιώτη Τρισόκκα:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Με την παρούσα επιστολή ανακοινώνω την αποχώρηση μου από την ομάδα καλαθόσφαιρας του Κεραυνού Στροβόλου μετά από 14 συναπτά έτη. Η αποχώρηση μου από την ομάδα έχει να κάνει καθαρά λόγω επαγγελματικής αποκατάστασης στην Ελεύθερη Αμμόχωστο και χωρίς να έχω οτιδήποτε πρόβλημα ή παράπονο από την ομάδα που μου έδωσε τα πάντα. Δηλώνω χωρίς ενδοιασμούς ότι αν η επαγγελματική μου αποκατάσταση ήταν στην Λευκωσία θα έμενα για πάντα στην ομάδα και δεν θα ήθελα να παίξω πουθενά αλλού.

Πηγαίνοντας πίσω στο μακρινό 2000 και την άφιξη μου στην ιστορική ομάδα του Στροβόλου από το Παραλίμνι, ούτε και ο ίδιος δεν πίστευα ότι θα έμενα τόσα πολλά χρόνια, θα αγαπούσα και θα γινόμουν ένα με την ομάδα και τους ανθρώπους της. Σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλω αυτό που είμαι σήμερα όχι μόνο μπασκετικά αλλά και σαν άνθρωπος. Ήρθα μωρό παιδί με τα στρατιωτικά μου τα ρούχα, με πήρανε από το χέρι, μου έδωσαν τα πάντα και μου έκαναν και την μεγάλη τιμή να μου δώσουν το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Μαζί κερδίσαμε πρωταθλήματα, κύπελλα, ασπίδες, κάναμε σπουδαίες ευρωπαϊκές πορείες που με βοήθησαν να κερδίσω αρκετές ατομικές διακρίσεις και βραβεύσεις Με βοήθησαν επίσης να σπουδάσω και να πάρω πτυχίο και μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Θα ήθελα μέσα από τη καρδιά μου να ευχαριστήσω θερμά τον πρόεδρο της ομάδας κ. Πάρη Παπαέλληνα, τον άνθρωπο που κρατάει μόνος του όλα τα χρόνια όλο το οικοδόμημα που λέγεται Κεραυνός. Ήταν τιμή για μένα να συνεργαστώ με αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο που έχει προσφέρει τα πάντα στον Κυπριακό αθλητισμό. Να ξέρετε κύριε Πάρη ότι σας βλέπω και σας σέβομαι σαν πατέρα μου, όπως και τον αντιπρόεδρο του σωματείου τον κύριο Ανδρέα Κυπριανού.

Επειδή ο Τρισόκκας δεν ξεχνά και έχει μεγαλώσει με αξίες θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που ήταν κοντά στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια τον μακαριστό Χατζηωσήφ Χρίστο, τον Απλικιώτη, τον Σφικτό Γιώργο και τον λεβέντη μακαριστό πατέρα του Κώστα, τον Άθω και τον αδερφό του Γιώργο, τον Άκη, τον Σταύρο, τον Κωνσταντίνο τον ταμία, τους γιους του κ.Πάρη Κωνσταντίνο, Γιώργο και Έκτορα, τον Λάρη, τον γιατρό τον Πανίκο, τον Σπύρο, τον Αρτεμίου, τον Ζήνωνα, τον Ασσιώτη και τον Κώστα τον Παντέλα.

Επίσης ευχαριστώ πολύ τους προπονητές Μέμο Ιωαννου, Ράικο Τόρομαν, Φλεβαράκη Κώστα, Αζουλάι Άτι, Κορωναίο Τάκη, Φραγκιά Βασίλη, Γιανναρά Παναγιώτη, Σκουρτόπουλο Θανάση και Στυλιανίδη Χρίστο. Από όλους πήρα κάτι αλλά η αλήθεια είναι ότι με τον coach Φραγκιά έκανα τα 3 καλυτέρα μου χρόνια στην ομάδα. Ακόμα ευχαριστώ τους βοηθούς προπονητές Πιττάλη Ρένο, Τσαγγαρίδη Μιχάλη και Μαντσεντίδη Μιχάλη, τους φυσιοθεραπευτές Ιακώβου Φοίβο, Κτωρή Γιάννη και Κυριακίδη Σεραφείμ και τον φροντιστή τον Κρίστιαν. Επίσης ευχαριστώ όλους τους παίχτες Κύπριους και ξένους που πέρασαν από την ομάδα όλα αυτά τα 14 έτη και ομολογουμένως ήταν πάρα πολλοί. Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ στα τελευταία 2 χρόνια που θεωρώ προσωπικά ότι οι Κύπριοι που είμαστε στην ομάδα κάναμε την καλύτερη παρέα όλα τα χρόνια που είμαι στον Κεραυνό. Αλέξη Ζαχαρίου, Δεμερτζή Γιάννη, Πηλαβά Ανδρέα, Θεοχαρίδη Γιώργο και Γαβριήλ Δημητράκη σας ευχαριστώ. Να ξέρετε ότι είστε αδέρφια και θα είμαι πάντα δίπλα σας.

Τέλος θα ήθελα να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους λίγους αλλά πιστούς οπαδούς του Κεραυνού που στήριξαν και στηρίζουν την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να είστε λίγοι αλλά πιστοί. Θα είμαι πάντα ένας από εσάς.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια έχω δώσει τα πάντα στο σωματείο και έχω πάρει τα πάντα. Έχω βάλει πολλές ώρες δουλειάς στο γήπεδο και έχω κερδίσει μέσα από την ομάδα λεφτά και αναγνώριση σαν ένας από τους καλύτερους καλαθοσφαιριστές του νησιού. Έκανα το χόμπι μου επάγγελμα και μπόρεσα να ζήσω την οικογένεια με αυτό. Όλα αυτά τα χρόνια έκανα την διαδρομή από το σπίτι μου στην Δερύνεια στον Στρόβολο καθημερινά για να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ. Πολλές φορές έφευγα από το σπίτι μου από το πρωί και ερχόμουνα το βράδυ και τα μεσημέρια κοιμόμουνα στο κρεβάτι του φυσιοθεραπευτή στο γήπεδο. Παρόλο που ερχόμουνα από μακριά ήμουν πάντα συνεπής και σωστός απέναντι στην ομάδα. Στις χαρές της ομάδας έπαιρναν μερίδιο όλοι στις κηδείες το βάρος έπεφτε στον Τρισόκκα. Σε όποιο γήπεδο πήγαινε η ομάδα η πίεση όλη και ο στόχος των απέναντι οπαδών ήμουνα εγώ. Δεν πτοήθηκα ποτέ ήμουνα εκεί πρώτος πάντα για το καλό της ομάδας και έβαζα πάντα την ομάδα πάνω από τον εαυτό μου.

Ζητώ από όλους να σεβαστούν την επιθυμία μου να έρθω κοντά στο σπίτι και στην οικογένεια μου, τίποτε λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να πηγαίνω στην εργασία μου από το πρωί μέχρι το απόγευμα, μετά να έχω τις ακαδημίες μου και μετά πήγαινε έλα Λευκωσία για προπόνηση. Έτσι θεώρησα σωστό να φύγω τώρα από την ομάδα ένα μήνα, πριν της έναρξη του πρωταθλήματος, και όχι τον Δεκέμβρη, δίνοντας τους την ευκαιρία να φέρουν ένα άλλο παιδί για να τους βοηθήσει.

Υ.Γ.1 Αν και είναι καθαρά απόφαση της διοίκησης θεωρώ ότι επόμενος αρχηγός της ομάδας πρέπει να είναι ο Ανδρέας Πηλαβάς. Αδέρφι το αξίζεις.
Υ.Γ.2 Τα 454 επίσημα παιχνίδια με την ερυθροκίτρινη φανέλα, οι 4746 πόντοι και τα 2930 rebounds δεν ξεχνιούνται έτσι εύκολα μέσα σε ένα βράδυ.
Υ.Γ.3 Για να δείξω ακόμα μια φορά την εκτίμηση μου και την πραγματική αγάπη μου προς την ομάδα θα ήθελα να αναφέρω ότι κατά τη φετινή χρονιά θα αγωνιστώ με μαύρο περιβραχιόνιο εις μνήμη του μακαριστού αντιπροέδρου Χρίστου Χατζηωσήφ. Αιωνία σου η μνήμη Αντιπρόεδρε.

ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΓΙΝΑ ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ.
ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΡΕΙ.

Με εκτίμηση,
Τρισόκκας Παναγιώτης 
Αρχηγός