Παρουσίαση ποιητικής ανθολογίας για το Ριζοκάρπασο

Όμως ποτέ δεν ξεχνά τις ρίζες της, το αγαπημένο της χωριό, στη σκλαβωμένη σήμερα Καρπασία. Πρόκειται για την ποιήτρια/συγγραφέα Νίνα Καίτη Σπανοβαγγέλη.
 
Η νοσταλγία των παιδικών της χρόνων στο Ριζοκάρπασο, η αγάπη της για τους συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς της, η ανέμελη παιδική ζωή, μα και η δύσκολη διαβίωση, η επακολουθούμενη κατάληψη του χωριού από τον Τούρκο κατακτητή, ο πόθος του γυρισμού και η επιστροφή στις ρίζες σκιαγραφούνται μέσα από το ποίημα της «Γράμμα από το Ριζοκάρπασον».
 
Το ποίημα αυτό είναι ανάμεσα στα 87 που περιλαμβάνονται στο νέο της βιβλίο, με τίτλο «Ο Γυρισμός» που κυκλοφορεί αύριο Πέμπτη, σε πρώτη παγκόσμια παρουσίαση στην ιδιαίτερή της πατρίδα Κύπρο, κατά τη διάρκεια πολιτιστικής εκδήλωσης, στις 7.30 μμ, στην Καστελλιώτισσα, υπό την αιγίδα του Υπουργού Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Κώστα Χαμπιαούρη. Το ΚΥΠΕ ενεργεί ως Χορηγός Επικοινωνίας.  
 
Μέρος των εσόδων από την πώληση της ποιητικής ανθολογίας, κατά την πρώτη παρουσίαση, θα δοθεί στον Παγκύπριο Σύνδεσμο για παιδιά με καρκίνο και συναφείς παθήσεις «Ένα Όνειρο Μια Ευχή».
 
Χαιρετισμούς θα απευθύνουν ο Υπουργός Παιδείας, ο Διευθυντής του ΚΥΠΕ και Πρόεδρος του Συνδέσμου Γιώργος Πενηνταέξ, ο εκδότης Κώστας Επιφανίου, η επιμελήτρια του βιβλίου Ελίζα Παπαγεωργίου  και η συγγραφέας – ποιήτρια Νίνα Καίτη Σπανοβαγγέλη.
 
Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση εικαστικών έργων ποίησης, με τίτλο «Ποιητικές Κινήσεις» από την αρχιτέκτονα – καλλιτέχνιδα Βίκυ Σπανοβαγγέλη.
 
Την εκδήλωση θα επενδύσει μουσικά η ερμηνεύτρια Εύη Καπάταη, σε συνοδεία του μουσικοσυνθέτη Νίκου Παπαδόπουλου.
 
Συντονιστής ο δημοσιογράφος Νεοκλής Νεοκλέους.
   
Η ποιητική ανθολογία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη: Μέρος Πρώτο, με τίτλο «Καλειδοσκόπιον», με 58 ποιήματα, Μέρος Δεύτερο, με τίτλο «Ωδή στην Κύπρο» με 15 ποιήματα και Μέρος Τρίτον, με τίτλο «Πορτραίτα - Ριζοκαρπασίτες και Ριζοκαρπασίτισσες», με 14 ποιήματα.  
 
«Τα ποιήματά μου», λέει στο ΚΥΠΕ η ποιήτρια Νίνα Καίτη Σπανοβαγγέλη, «είναι ποιήματα βγαλμένα από την καρδιά μου, τα βάθη της ψυχής μου, τον εσωτερικό και τον εξωτερικό μου κόσμο. Είναι μέσα από τις εμπειρίες μου, τις σκέψεις μου, τα πιστεύω μου, τις αντανακλάσεις μου, τις έγνοιες και τις ανησυχίες μου».    
 
Και συμπληρώνει: «Είναι γραμμένα με αγάπη και σεβασμό προς τους συνανθρώπους μου. Δεν τα γράφω για να εντυπωσιάζω, αλλά για να εκφράζω και να συμμερίζομαι τον εσωτερικό μου κόσμο, την αγάπη μου και τις ανησυχίες μου για την ανθρωπότητα». 
 
Γεννήθηκε στο Ριζοκάρπασο. Οι γονείς της αποδήμησαν στην Αδελαϊδα της Αυστραλίας, όπου στα 14 της σχεδόν χρόνια επανασυνδέθηκε μαζί τους και έζησε μαζί τους μέχρι που έφυγε για το Λονδίνο για σπουδές. Σπούδασε τεχνολογία της μόδας. Από τότε έμεινε στο Λονδίνο όπου και παντρεύθηκε. Είναι εκπαιδευτικός και κατέχει μάστερ στις σπουδές σχεδίου από το Saint Martin’s College of Art and Design και δίπλωμα στον αέναη φιλοσοφία.
 
Ετοιμάζει ένα άλλο βιβλίο με 126 σύντομες ιστορίες που καλύπτουν εφτά επισκέψεις της στην Ινδία και 36 εσωτερικές επισκέψεις σε εφτά διαφορετικές πόλεις στη χώρα αυτή, όπου δίδαξε στο Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μόδας (NIFT).
            
Ακολουθεί το ποίημα της Νίνας Καίτης Σπανοβαγγέλη με τίτλο «Γράμμα από το Ριζοκάρπασον» που έγραψε το 2014:
 
 
Γεια σας,
 
Είμαι το Ριζοκάρπασον,
το Ριζοκάρπασόν σας.  
Εγώ σας έδωσα ζωή,
εγώ σας μεγάλωσα.
Είμαι η γη που σας γέννησε, 
η γη που σας έθρεψε. 
Είμαι οι ρίζες σας. Είμαι
το χωριό των προπάππων σας,
τα θεμέλια και η βάση σας.
Μη με ξεχνάτε.
 
Ο ουρανός μου σας στέγαζε.
Ο ήλιος μου σας ζέσταινε.
Η θάλασσά μου σας ταξίδευε.
Μη με ξεχνάτε.
 
Είμαι το φως που
ακόμα σας φωτίζει.
Είμαι η ανάμνηση που
την ψυχή σας δροσίζει.
Ας έχουν αλλάξει τ’ όνομά μου,
εγώ ποτέ δεν θ΄ αλλάξω.
Ήμουν και πάντα θα ‘μαι
το Ριζοκάρπασον –  
το Ριζοκάρπασόν σας.
Μη με ξεχνάτε.
 
Είμαι η δύναμη που σας ωθεί,
η δύναμη πού σας εμπνέει.
Πόσοι επιστήμονες και καλλιτέχνες,
τεχνίτες, φιλόλογοι, ποιητές . . .
άνθρωποι που φέραν αλλαγές,
έχουν γεννηθεί πάνω στην δική μου γη!
Η γη που γέννησε κι ανάθρεψε
μεγάλους άνδρες και γυναίκες μαζί. 
Πνεύματα σαν τον γυμνασιάρχην
Ζαχαρίαν Ν. Κουλίαν, π.χ.
Ποιο χωριό, ποια πόλη
δεν θα ‘θελε να τον είχε γιο;
Ολόκληρο Πανεπιστήμιο Αθηνών
                                  αρνήθηκε
για να γυρίσει πίσω στο χωριό του,
πίσω στο Ριζοκάρπασόν του.   
 
Όπου κι αν βρίσκεστε, όπου κι αν πάτε –
σ’ όποια ξένη γη και αν περπατάτε,
μη με ξεχνάτε. 
 
Από ‘δω κι εμπρός,
εσείς θα είσαστε το Ριζοκάρπασον. 
Οι τελευταίοι Ριζοκαρπασίτες
και Ριζικαρπασίτισσες. 
Εγώ πια, ανήκω στο παρελθόν.
Θα με βρίσκετε μόνο σε ιστορικά βιβλία
και στο Διαδίκτυο.  Ας ελπίζουμε προσωρινά.  
Πάντα να μ’ έχετε στην καρδιά
και στη μνήμη σας.  Βασίζομαι σε σας.
Μην με ξεχνάτε.
 
Να μιλάτε για μένα στα παιδιά
και στα εγγόνια σας. 
Να μοιράζεστε μαζί τους τις εμπειρίες μας  
και να τους λέτε τις ιστορίες μας.
Για τις αυλές μου που
ως  μικρά παιδιά παίζατε.
Για τα κατώφλια που
καθόσαστε και κουβεντιάζατε. 
Για τους δρόμους και στα μονοπάτια μου
που περπατούσατε και που τρέχατε.
Για τους αγρούς και στις παραλίες μου
που παραθερίζατε.
Να τους λέτε για τις ελιές και
τα καπνά που μαζεύατε και για την γη 
που οι γονείς σας και σεις δουλεύατε. 
Για τα πρωτοβρόχια που
οι γεωργοί περιμένανε,
και πως το χώμα
μοσχοβόλαγε. 
 
Να θυμάστε τους αγρούς
και τους κάμπους την άνοιξη,
στολισμένους με αγριολούλουδα –
πως ο αέρας μοσχοβόλαγε
και η Καρπασία ολόκληρη γιόρταζε.
                                         
Να τους λέτε
για τα στάχυα το καλοκαίρι
πως χρύσιζαν. Και όπως φύσαγε τ’ αγέρι
και πέρα δώθε τα κούναγε,
μελωδικές συμφωνίες ακούγονταν.
 
Να τους λέτε
για τα καταπράσινα ψηλά βουνά 
και την δυνατή παρουσία τους –  
την αθόρυβη και σεβαστή αγριάδα τους.
 
Να τους λέτε για τον χρυσό Πασιύαμμον
και τις πικροδάφνες του.
Για το μοναστήρι πιο πάνω, πέρα,
Του Αποστόλου Ανδρέα.
Να τους μιλάτε για τα προσκυνήματα
τα Σαββατοκύριακα
και του Αγίου τα θαύματα.
 
Μην με ξεχνάτε.
Όπου κι αν βρίσκεστε,
όπου κι αν ζείτε, όπου κι αν πάτε,
σε όποια ξένη γη κι αν περπατάτε
μη με ξεχνάτε.
 
Ένα απλό χωριό είμαι μόνο,
μη με κατακρίνετε. 
Μη με συγκρίνετε
με την αρχοντιά των πόλεων
όπου τώρα βρίσκεστε.
Κι αν τα λαμπερά τους φώτα
θαμπώνουν τα μάτια σας,
τότε, κλείστε τα, 
ή, γυρίστε αλλού το κεφάλι σας.
Θα βλέπετε πιο καθαρά.
 
Ποτέ μην ξεχάσετε πού γεννηθήκατε
και από πού ξεκινήσατε.  Τότε,
τον εαυτό σας ποτέ δεν θα χάσετε,
ύτε τις ρίζες σας ποτέ θα ξεχάσετε.
Πάντα θα ξέρετε ποιοι και ποιες είσαστε.
Κάπου, κάπου, ν’ αφήνετε τον νουν και
την σκέψη σας να ταξιδεύουν σε μένα.
Να ξεχνιέστε για λίγες στιγμές
όπου κι αν βρίσκεστε
και να γυρνάτε για λίγο πίσω,
στην δική μου αγκαλιά.
Τον δρόμο να παίρνετε από την Ποταμιά
και στο χωριό να μπαίνετε.
Το χωριό που περιμένει το γυρισμό σας
από τόσον και τόσον καιρό.
 
Να κάνετε βόλτες στις γειτονιές
και στα σπίτια σας,
στις αυλές και στους κήπους σας
κι εγώ θα νιώθω την παρουσία σας.
Μια χάρη μόνο εγώ ζητώ.
Ν’ αφήνετε έναν αναστεναγμό για μένα,
μαζί με τ’ όνομα μου,
να βγαίνει από τα στήθια σας:
– Αχ Ριζοκάρπασον χωριό μου!
   Αχ Ριζοκάρπασόν μου! 
 
Οι κραδασμοί θα ταξιδεύουν
σαν ραδιοκύματα
και θα φτάνουν στην καρδιά μου.
Θα μου δίνουν ζωή και κουράγιο
και καινούργιες ελπίδες,
πως  κάποια  μέρα,
αν και άγνωστη προς το παρόν,
κάποια μέρα εσείς και ‘γω
θα ξαναενωθούμε.
 
Μην με ξεχνάτε.
Όπου κι αν βρίσκεστε
όπου κι αν ζείτε, όπου κι αν πάτε
σε όποια ξένη γη κι αν περπατάτε.
Μην με ξεχνάτε.
 
Αυτά έχω να σας πω και σας φιλώ,
το χωριό σας Ριζοκάρπασον.
 
ΥΓ. Με ανοικτές αγκάλες σας καρτερώ.
 
Πηγή: (ΚΥΠΕ/ΓΠ)